Eto Kirishima

• Wiek: 20 lat


• Rasa: Faunus


• Grupa: Niezrzeszona/początkująca łowczyni


• Kolor Aury: Niebieski


• Semblance: Element lodu. Wykorzystuje energię, aurę, do tworzenia lodu, dzięki czemu może korzystać z lodowych ataków. Jej technika walki jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ wykonuje wyłącznie ataki do zadawania śmiertelnych obrażeń, przez co w żadnym stopniu Eto nie nadaje się na sparing partnera.


• Pochodzenie: Menażeria

Dziewczyna o szczupłej sylwetce i nieumięśnionej budowie ciała, wzrostem mierząca około 160 centymetrów. Ma biało-śnieżne włosy sięgające aż do pasa. Jej oczy są koloru szarego, lecz zmieniają swoją barwę podczas walki na żółty. Jej charakterystycznym znakiem szczególnym jest blizna na lewym oku oraz elementy cechu zwierzęcego, takie jak wilcze uszy i ogon. Na lewym udzie do jej skóry przyklejone są małe, czarne kryształy, które z biegiem czasu rozrastają się coraz bardziej po powierzchni ciała. Ubrana jest w czarne, sportowe buty, czarne szorty, biały top, białe rękawiczki bez palców i czarny płaszcz.

Jest na ogół spokojną i miłą osobą, choć nieco wulgarną, ponieważ często rzuca jakimś wulgaryzmem w sytuacjach, gdy coś pójdzie nie po jej myśli. Jest również nieco niechlujna, ponieważ nie przeszkadza jej bałagan w mieszkaniu, rozlany alkohol czy porozstawiane, puste butelki. Jest opanowana i zawsze stara się obmyślić jakąś strategię przed atakiem. Nie daje się ponieść emocjom i nie rzuca się bezmyślnie do walki. Mimo tego jest trochę wrażliwa i mogą na nią oddziaływać różne emocje, najczęściej te negatywne. Często stwarza pozór wesołej i uśmiechniętej, ponieważ tak często się uśmiecha, że już sama nie potrafi rozróżniać, czy to prawdziwy, sztuczny czy wymuszony uśmiech. Ma dosyć specyficzne poczucie humoru, przez co często rzuca żartami, które mało kogo śmieszą. Dlatego lubi też często żartować sobie z różnych sytuacji, ale nie po to, żeby robić po złości swoim towarzyszom. Bardziej dla rozluźnienia atmosfery, by wzbogacić przyjacielskie relacje. Lubi nawiązywać bliskie więzi, ale stara się trzymać na dystans nowo poznane osoby, dopóki nie zaufa bardziej. Czuje się nieswojo w dużym tłumie. 

- Naturalne:
- czuły słuch
- czuły węch
- wyczuwanie drgań
- znajomość wilczej mowy
- widzenie w ciemnościach
- gęstsze tkanki
- niewrażliwość na zimno
- lepszy wzrok
- lepsza zwinność
- opanowanie

- Nabyte:
- broń miotana (kunaie, noże, iglice)
- precyzyjne celowanie w punkt, na który patrzy
- podstawy medycyny
- całkowita anatomia ludzkiego ciała, w tym wszystkie wrażliwe, słabe, witalne i śmiertelne punkty w ciele
- podstawy survivalu
- podstawy hackowania
- rozmawianie z wilkami (znajomość wilczej mowy)
- polowanie i tropienie
- skradanie
- wspinanie
- zwinne poruszanie się po lodzie

- Podstawowe:
- gotowanie
- korzystanie z urządzeń elektrycznych oraz systemów operacyjnych
- twarda głowa (wypije większą ilość alkoholu, zanim zaleje się w trupa)
- rysowanie
- tworzenie lodowych rzeźb

• Broń: Iglice Senbon. Są to cienkie igły wykonane z różnych stopów metali, dzięki czemu nie reagują w żaden sposób na magnes. Używane są głównie w akupunkturze, ale są również stosowane jako broń precyzyjna. Samą igłą trudno jest zabić przeciwnika, więc Eto miotając nimi celuje w poszczególne punkty witalne w ciele np. serce, wątroba, tętnica, układ nerwowy.
  
  


• Pozostałe przedmioty: Czarny płaszcz ''Black Guardian''. Jest wykonany z twardszego, specjalnego materiału, który jest ognioodporny oraz chroni przed kwasami. Nie przewodzi ciepła. Dzięki twardemu materiałowi może również służyć jako pancerz, który, w pewnym stopniu, chroni przed bezpośrednimi atakami w bliskim starciu.
  
  
  Scroll z widocznymi zarysowaniami oraz pękniętym ekranem. Posiada zainstalowany moduł hackujący, który pozwala na podstawowe, zdalne hackowanie urządzeń elektrycznych, np: włączanie i wyłączanie urządzeń elektrycznych, łamanie prostych haseł i kodów, otwieranie drzwi, ujawnianie interfejsów urządzeń, łamanie prostych zabezpieczeń, wyłączanie kamer, wywoływanie prostych usterek urządzeń.
  

Jej historia rozpoczęła się na Menażerii. To właśnie tam się urodziła i spędzała beztrosko swoje pierwsze lata życia. Spędzała je na poznawaniu wyspy oraz zabawie z innymi faunusami. Wychowywała się w rodzinie, która wyznawała pewną religię. Głosiła ona, że faunusi po śmierci nie trafiają ani do nieba, ani do piekła, ponieważ posiadają zwierzęcą duszę, tak samo jak zwykłe zwierzęta. Dlatego nie mają prawa trafiać tam, gdzie ludzie, ponieważ po śmierci trafiają do tego samego miejsca, gdzie zwierzęta, czyli do nicości, gdzie znikają na zawsze i pozostają zapomnieni przez świat. W wieku 7 lat urodził się jej młodszy brat, Fuji. Z biegiem czasu jako nastolatka zaczynała coraz bardziej rozumieć świat, zaczęła doszukiwać się prawdy, zadawać pytania. Nie rozumiała nienawiści ludzi wobec faunusów i postanowiła coś z tym zrobić. Dowiedziała się o White Fang, kiedy pewna grupa tejże organizacji przywitała na wyspie w niewiadomym celu. Zrozumiała, że walczą o prawa faunusów, ale robią to w zły sposób. Nie uznawała takiej formy walki za uczciwą, która krzywdziła ludzi. Zrozumiała, że są tylko terrorystami. Próbowała wygłosić do faunusów mowę o tym. Chciała przekazać, że trzeba inaczej pokazać ludziom wartość faunusów, że trzeba inaczej walczyć o prawa, ale kto by posłuchał smarkatej nastolatki? Próbowała namówić też rodziców o to, aby zaczęli walczyć. Chciała stworzyć na świecie prawdziwy dom dla faunusów. Nie mogła patrzeć na to, że musieli żyć na wyspie, na krańcu świata jak wyrzutki w ''zamknięciu''. Uznała, że Menażerii nie można nazywać prawdziwym domem. To tylko iluzja dla leniwych, którzy poddali się dawno temu i wygodniej jest im żyć w ten sposób. Eto nie akceptowała tego. Pokłóciła się z rodzicami, próbując wyjaśnić im swój punkt widzenia. Ostatecznie doszło do tego, że dziewczyna po kłótni postanowiła uciec z domu. Znalazła odpowiedni statek i wyruszyła na gapę na Mistral.

Dopiero po dotarciu na miejsce zdała sobie sprawę z tego, co zrobiła. Uznała, że już nie może się cofnąć. Nie wiedziała nawet co powinna zrobić. Ruszyła dalej przed siebie w głąb królestwa. Po kilku godzinach wędrówki zapadła noc. Eto próbowała rozbić prowizoryczny obóz. Znalazła odpowiednie miejsce i spróbowała rozpalić ognisko. W tym czasie wokół niej z mroku wyszły jakieś potwory, które ją otoczyły. Dziewczyna widziała je pierwszy raz na oczy. Bardzo się bała i nie wiedziała co zrobić. Była bezsilna. Ze strachu zaczęła piszczeć. Wtedy pojawił się wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna w czarnym płaszczu i z ogromnym mieczem, który w kilka chwil pozbawił życia tychże istot. Zapytał się, co w takim miejscu robi bezbronna faunuska. Opowiedziała mu o tym, że chce dokonać ważnych zmian na świecie. Mężczyzna wtedy uznał, że ona faktycznie może dokonać tych zmian. Pomyślał, że może zrobić wielkie rzeczy i spodobało mu się to, że być może będzie w stanie narobić szumu na świecie. Spodobał mu się jej charakter. Przedstawił jej się, miał na imię Kuro. Postanowił wziąć ją pod swoje skrzydła i zabrał ją ze sobą do swojego obozu najemników. Wtedy jeszcze nie zdawała sobie sprawy z tego, z kim ma do czynienia. Tam opowiedział wszystkim swoim towarzyszom o obecnej sytuacji, dzięki czemu stała się tam nietykalna. Kuro postanowił wyszkolić dziewczynę po swojemu. Opowiedział jej trochę o prawdziwym świecie, ponieważ żyjąc na Menażerii miała malutką wiedzę o pozostałych królestwach. Dowiedziała się czym są grimmy i wyjaśnił jej wszystko na ten temat. Zrozumiała dobrze, że oni są tylko materialną formą wszystkich, negatywnych uczuć, dlatego nie poczuła żadnego zawahania przed tym, aby je zabijać. Postanowił najpierw nauczyć ją walki z tymi istotami, aby mogła obronić się sama. Wtedy dowiedziała się też o aurze i semblance. Zaczął ją szkolić w tym kierunku.

Po roku czasu nauczyła się perfekcyjnie wykorzystywać swoje lodowe semblance w walce. Spędzając z nimi czas również ćwiczyła swoje umiejętności rysowania, rzeźbienia z lodu, gotowania czy picia alkoholu. Wtedy Kuro dostał zlecenie na pewnego, silnego grimma. Postanowił zabrać ze sobą Eto, aby ją sprawdzić. Po dotarciu na miejsce dziewczyna zaczęła sama walczyć z potworem. Została przez niego zraniona w lewe oko. Prawie jej się udało samej go pokonać, lecz grimm wykonał niespodziewany atak - zionął z paszczy ogniem w stronę faunuski. Wtedy Kuro rzucił się, aby ją ochronić. Wylądował przed nią i obaj schowali się pod jego płaszczem, który całkowicie ochronił ich przed ogniem. Potem wykonał silny atak, po którym głowa grimma odleciała na kilka metrów dalej. Zauważył smutek dziewczyny spowodowany tym, że nie dała rady sama go wykończyć. Wtedy postanowił ją pochwalić i przekazał jej swój płaszcz. Wytłumaczył jej, że to ''Black Guardian'', który będzie ochraniał ją przed ogniem.

Przez jakiś czas wykonywali zlecenia na grimmy, aż dziewczyna uznała, że musi wyruszyć dalej. Kuro jednak się nie zgodził. Oznajmił jej, że to nie koniec jej szkolenia, ponieważ jeśli chce zmienić ludzi, faunusów, świat, to zapewne nieraz zostanie zmuszona do walki z innym człowiekiem, który będzie miał odmienne poglądy. Postanowił ją wyszkolić w walce jakąś bronią, ponieważ samo semblance jej nie wystarczy. Dziewczyna jednak nie posiadała żadnego talentu do walki bronią białą czy palną. Zawzięcie próbowała się czegokolwiek nauczyć, ale nic jej to nie dawało. Wtedy wkurzona rzuciła nożem trafiając nim idealnie w głowę królika, który właśnie przeskakiwał nieopodal niej. Po jej myślach krążyły różne myśli i przemyślenia z tego powodu, że odebrała życie żyjącej istocie. Kuro to zauważył i już wiedział, w jakim kierunku powinna się szkolić. Daj jej iglice Senbon, które były lżejsze od zwykłych noży. W dodatku były ze stopu różnych metali, dzięki czemu nie reagowały w żaden sposób na magnes, co mogło dawać jej kolejną przewagę w prawdziwej walce z osobami o magnetycznym semblance. Porozstawiał w różnych miejscach tarcze i kazał jej ćwiczyć rzucanie do celu. Uczył ją również anatomii ciała człowieka, aby mogła atakować iglicami w punkty witalne. Mówił jej również swoje różne przemyślenia na temat życia, poparte swoimi doświadczeniami. W ten sposób w pewnym sensie robił jej wodę z mózgu, aby nie czuła zawahania ani nie bała się zabijać ludzi. W ten sposób po kilku miesiącach opanowała sztukę walki iglicami do perfekcji, a w połączeniu ze swoim semblance stworzyła śmiertelne combo. Dodatkowe rozmowy z Kuro sprawiły, że dziewczyna nie wahała się przed zabijaniem. Stała się idealną najemniczką. Wtedy cała grupa najemników postanowiła przenieść się do Vale. W tym czasie jej 13 letni brat opuścił Menażerię w poszukiwaniu swojej starszej siostry.

Przez następne kilka miesięcy wykonywała różne zlecenia na grimmy, ludzi, którzy byli czarnymi charakterami i szkodzili faunusom oraz na faunusów, którzy równie byli źli i szkodzili ludziom. Wtedy otrzymała od jednego ze zleceniodawców scroll z wbudowanym modułem podstawowego hackowania, aby ułatwić jej pracę. Pewnego razu dostała zlecenie kradzieży pewnego, radioaktywnego kryształu, który rzekomo miał zostać wykorzystany do stworzenia bomby, która rzekomo miała rozpocząć wojnę. Nie wiadomo ile było w tym prawdy, ale zlecenie to zlecenie. Próba kradzieży prawie się powiodła, gdyby nie jeden wypadek, że dziewczyna została nakryta. Rozpoczęła ucieczkę, ale wypadki lubią chodzić parami. Poślizgnęła się, przez co spadła z dachu budynku. Pojemnik, w którym znajdował się kryształ, został zniszczony a sam kryształ wbił się w jej nogę. Kiedy go wyciągnęła, kryształ rozpadł się na małe kawałeczki zamieniając się w piasek. Akcja zakończyła się niepowodzeniem. Po kilku dniach zauważyła, że w skaleczonym miejscu, na lewym udzie na jej skórze zaczęły rosnąć podobne kryształy. Poszła z tym do doktora. Dowiedziała się, że jej skóra stopniowo będzie zamieniać się cały czas w kryształ, co ostatecznie doprowadzi ją do śmierci. Uczony stwierdził, że być może uda mu się opracować na to jakiś lek, ale zajmie mu to sporo czasu. Postanowiła wrócić do swoich towarzyszy i na kilka dni wziąć ''wolne'' od zadań. W tym czasie zaczęła rozmyślać. Doszła do wniosku, że to jednak nie jest to, co powinna robić, aby sprawić świat lepszym. Jej praca nie dawała dużych rezultatów, nie odczuwała żadnego postępu. Postanowiła odłączyć się od grupy najemników i pójść nową, własną ścieżką. Zanim jednak odeszła, Kuro przekazał jej na pożegnanie kolejną mądrość.
''Pamiętaj o tym, że nieważne jest to, czy umrzesz młodo w boju, czy będziesz wiodła długie i spokojne życie. Najważniejsze jest tylko to, jak Cię zapamiętają. Jeśli dokonasz wielkich rzeczy, będziesz żyła zawsze w pamięci innych.'' Eto długo kontemplowała jego słowa. Przypomniała jej się również religia z jej domu mówiąca o tym, że po śmierci faunusi przepadają na zawsze. Rozmyślała długo o tym, czy to jest faktycznie dobry sposób na życie po śmierci. Postanowiła działać dalej. Poznała wtedy pewnego chłopaka, Noro, z którym mocno się zaprzyjaźniła. Wtedy razem postanowili, aby zabić przywódcę White Fang. Noro otrzymał informację o miejscu, gdzie rzekomo miał znajdować się przywódca terrorystycznej organizacji. Nie wiedzieli, że to będzie pułapka. Dali się w nią złapać. Rozegrała się długa walka, podczas której Noro zginął. Pod koniec walki na Eto została nałożona jakaś iluzja, przez co myślała, że zabija jednego z członków WF, kiedy tak naprawdę nieświadomie zabiła policjantkę. Faunuska wpadła w szok, kiedy wroga grupa uciekła a ona została otoczona przez policję. Została zatrzymana i zamknięta. Trafiła do więzienia.

Przez następne kilka miesięcy przesiadywała w więzieniu. Nawet tam sprawiała kłopoty, więc przyznano ją do osobnej celi. Pewnego dnia przyszło do niej trzech mężczyzn z propozycją. Powiedzieli, że jeśli Eto uda się do akademii i zacznie wykorzystywać swoje umiejętności do walki z grimmami jako łowczyni, będzie mogła żyć na wolności, ale będzie stale obserwowana. Uznała, że jej los nie może zakończyć się w więzieniu. Nadal miała cel. Musiała zrobić coś wielkiego, musiała walczyć dalej dla faunusów. Postanowiła się zgodzić na to. Po podjętej decyzji odzyskała swój ekwipunek i została przetransportowana do akademii. Przez ten czas Fuji nadal nie zdążył odnaleźć Eto.

• 1. Słabość do alkoholu. Jej ulubione to wysokoprocentowe whisky!


• 2. Eto jest tym typem człowieka (faunusa), który walczy na dystans. Nie potrafi walczyć w bliskim starciu. Wtedy stara się robić uniki. Zawsze próbuje trzymać przeciwnika na dystans.


• 3. Nie lubi ognia. Przeciwniczka wysokich temperatur.


• 4. Boi się pająków.

Brak.