Ace Wintermyst

• Wiek: 21 lat


• Rasa: Człowiek


• Grupa: Niezrzeszony/Kontraktor SDT


• Kolor Aury: Niebieski


• Semblance:
  * Forma Bestii - Moc rodu Wintermyst odpowiedzialna za obecny wygląd Ace Wintermysta. Wprowadziła ona zmiany genetyczne w organizmie mężczyzny, czyniąc z niego istotę o zwierzęcych cechach, zachowując przy tym inteligencję człowieka.W przeciwieństwie do swego brata Uthera, Noctis nie jest w stanie kontrolować działania tej mocy i powrócić do ludzkiej postaci.
  * Teleporty - Jak sama nazwa wskazuje, Ace posiada rzadką oraz niezwykłą moc, która umożliwia mu przemieszczanie się w przestrzeni. Moc Noctisa opiera się na tworzeniu portali jako fizycznych obiektów zdolnych przenosić zarówno materię ożywioną jak i nieożywioną z jednego miejsca do drugiego. Liczba portali oraz ich średnica zależy od ilości energii wykorzystanej w celu ich stworzenia, a przenoszenie jest możliwe tylko do miejsc, które Noctis już osobiście odwiedził. Każdy dodatkowy kilogram równa się z dodatkową utratą sił, jednakże jednoczesne przeniesienie siebie i brata nie stanowi dla niego żadnego problemu. Odległość miejsca docelowego teleportacji również ma znaczenie, ponieważ im dalej znajduje się punkt do którego chce się przenieść, tym większy jest to wysiłek dla srebrnookiego. W trakcie walki Noctis potrafi w niesamowitym tempie tworzyć i zamykać wykorzystywane portale, co czyni z niego trudnego do trafienia/schwytania przeciwnika w trakcie bezpośredniego starcia.
  Dodatkowo samiec nie musi tworzyć widocznej gołym okiem dziury czasoprzestrzennej, by móc się przenieść. Tworzy wtedy coś na wzór "wewnętrznego portalu". Ową metodą może przenieść osoby lub przedmioty, z którymi w danej chwili utrzymuje fizyczny kontakt. Temu rodzajowi teleportacji towarzyszy cichy świst oraz mały niebieski obłok jego aury.
  Efektem ubocznym nadmiernego tworzenia portali, dalekiego dystansu teleportacji bądź przeniesienia zbyt masywnego ładunku są zawroty głowy i konieczność późniejszego zregenerowania sił. W skrajnych przypadkach następuje nagła utrata przytomności, która może trwać od kilkunastu minut, do kilku godzin.
  U osób, które miały okazję skorzystać z Noctis Portallines mogą wystąpić zawroty głowy, nudności i krótkotrwałe mroczki przed oczami.
  


• Pochodzenie: Atlas

Rysunek przedstawiający wygląd Noctisa

Pod wpływem zmian w strukturze genetycznej wywołanej uaktywnieniem się rodzinnej uśpionej mocy ciało Noctisa uległo całkowitej i prawdopodobnie nieodwracalnej przemianie. Niegdyś zwyczajny, dobrze zbudowany chłopak o średniej długości czarnych włosach i błękitnych oczach stał się istotą często budzącą niepokój, a nawet strach. Noctis w swojej antropomorficznej formie mierzy dokładnie 193 centymetry przy wadze nieco ponad 100 kilogramów, a jego ciało pokrywa gęsta i przyjemna w dotyku sierść o nietypowym niebieskim zabarwieniu, gdzieniegdzie ozdobiona jaśniejszym pigmentem, głównie w okolicach podbrzusza. Sylwetkę niewątpliwie ma dobrze zbudowaną, co jest wynikiem wielu lat treningów oraz jego obecnej funkcji, która wymaga dobrej kondycji fizycznej.
Łapy są długie i idealnie przystosowane do wykonywania długich skoków oraz szybkiego poruszania się. Zarówno na dłoniach jak i nogach występują opuszki. Pazury są ostre i haczykowate, dzięki czemu Noctis świetnie radzi sobie ze wspinaniem się na drzewa oraz w terenie zabudowanym. Pomaga mu w tym również długi, puszysty i zarazem elastyczny ogon, który wspiera go w utrzymaniu równowagi.
Choć na pierwszy rzut oka łatwo go pomylić z psowatym, Noctis zdecydowanie do nich nie należy. Posiada nietypowy pysk o trójkątnym kształcie i gadzich nozdrzach. Na dodatek wewnątrz zabarwionego na niebiesko pyska jest dwanaście kłów, po sześć na górze i sześć na dole, znajdujących się jedynie po bokach. Dzięki piłowatym krawędziom świetnie sprawdzają się podczas chwytania i gryzienia, co czyni je dużo bardziej niebezpiecznymi od kłów psowatych czy dużych kotowatych.
Uszy pokryte od wewnątrz gęstym futrem zawsze są zwrócone do tyłu (czyt. nie może ich postawić na sztorc) i zależnie od nastroju potrafią one przylec do łba lub nieznacznie się unieść.
Ślepia Noctisa są srebrne i zawsze towarzyszy im delikatna biała poświata, szczególnie widoczna nocą. Rzadko wyrażają jakiekolwiek emocje i często wydają się "puste". Źrenice są pionowe i wrażliwe na zmianę natężenia światła. Rozróżniają te same kolory co człowiek.
Budowa ciała umożliwia mu poruszanie się na czterech łapach. Jest wtedy dużo szybszy niż gdyby poruszał się na dwóch.

Ace posiada dwie różne osobowości. Względem obcych nie należy do osób szczególnie otwartych i rozmownych. Jego ton głosu wydaje się oschły, wręcz szorstki. Zawsze śmiało utrzymuje kontakt wzrokowy ze swoim rozmówcą, niejednokrotnie próbując wyczytać jego intencje na podstawie barwy głosu oraz mowy ciała. Na pierwszy rzut oka jest typem samotnika o dość chłodnym i trudnym charakterze, który nawet nie szuka nowych kontaktów, a co dopiero znajomości, jednakże brat Noctisa - Uther Wintermyst - niejednokrotnie potrafi pokazać innym cieplejszą i bliższą prawdy stronę srebrnookiego.
Choć Ace nie darzy zaufaniem obcych i zwykle zdaje się patrzeć na nich z góry to nigdy nie szuka zaczepki i zazwyczaj unika niepotrzebnych konfliktów, najczęściej milknąc bądź odchodząc. Nie należy do osób wulgarnych i na tyle ile to możliwe stara się pozostać kulturalny. Co ważne chłodny charakter nie przyczynia się do tego, że nie pomoże przejść staruszce przez ulicę lub nie pomoże dzieciom ściągnąć kotka z drzewa.
Jedną z jego wad jest fakt, iż Noctis niejednokrotnie bywa zbyt szczery co do swoich myśli oraz sposobu wyrażania opinii, przez co niejednokrotnie może dochodzić do konfliktów. O dziwo nie czyni tego umyślnie i jest to wyłącznie zły nawyk, nad którego zwalczeniem obecnie pracuje.
Mimo nieszczególnie pozytywnego pierwszego wrażenia, kiedy jakiejś osobie uda się zdobyć jego zaufanie, ton głosu oraz postawa mężczyzny ulega metamorfozie. Noctis staje się bardziej otwarty i skory do rzucania żartami, a czasem i okazuje szczerą troskę oraz chęć bezinteresownej pomocy przy codziennych i niecodziennych czynnościach. Nawiązanie przyjaźni jest równoznaczne z otrzymaniem jego lojalności, uwagi oraz ochrony. Dla bezpieczeństwa rodziny oraz przyjaciół bez wahania potrafi zaryzykować własnym zdrowiem, natomiast dla wrogów potrafi być zimnokrwistą bestią, która nie zawaha się odebrać życia, gdy przeciwnik nie będzie chciał się poddać dobrowolnie.
O ile nie przepada za okazywaniem zwierzęcej natury przy obcych, przy bliższych relacjach pozwala na głaskanie i przytulanie. Nieraz może posłużyć dla innych za poduszkę lub też za okrycie w chłodniejsze dni.
Nie wykazuje szczególnego zainteresowania płcią przeciwną, a przynajmniej nie zwraca uwagi na kształty czy makijaż kobiety, lecz na sam charakter. Próby bezmyślnego poderwania go praktycznie zawsze kończą się niepowodzeniem. Z tego powodu niektórzy z jego otoczenia nawet śmieli twierdzić, że jest homoseksualny.
Ma bardzo przyjazny stosunek do większości zwierząt i nie lubi krzywdzenia ich, bez względu na to czy mają futro, łuski czy pióra. Sam najchętniej wszystko by przygarniał pod swój dach. Wyjątek stanowią owady i wszelkie robactwo - je to by najchętniej wszystkie wytępił.
Jednym z jego największych lęków jest samotność. Całkiem zabawne, szczególnie ze względu na fakt w jaki sposób przez większość czasu zdaje się unikać kontaktów na wszelkie sposoby. Mimo wszystko lubi spędzać czas w towarzystwie, nawet jeśli to oznacza siedzenie na drzewie i obserwowanie z daleka grupki znajomych twarzy, bez zdradzania im swojej obecności.

v Naturalne v
* Wyostrzone zmysły - Uszy wyłapią najdrobniejszy szmer w zaroślach, natomiast nos bez problemu wyczuje obcy zapach, szczególnie jeśli będzie się on znacząco różnił od zapachu otoczenia (np. perfumy i wszelka chemia). Na podstawie zapachu potrafi również rozpoznać zwierzę, jeśli miał z nim wcześniej do czynienia. Umie także rozpoznać do kogo należy jakiś przedmiot na podstawie pozostawionego na nim zapachu pod warunkiem, że od momentu kontaktu nie minęły 24 godziny.
* Zwiększona siła - Własnymi rękoma jest w stanie unieść ciężar o masie 200 kg.
* Zwiększona szybkość - Biegnąc na czterech łapach może z łatwością prześcignąć człowieka a i na dwóch świetnie biega. Podczas poruszania się na czterech łapach przypomina dużego kota i niczym kotowaty potrafi wykonywać gwałtowne zakręty za pomocą długiego ogona oraz pazurów.
* Naturalne okrycie - Gęste futro skutecznie zapobiega szybkiej utracie ciepła. Zimą jest ono grubsze i dłuższe, natomiast latem krótsze, zmieniając się w zależności od pory roku. Nieuniknione linienie bywa wtedy bardzo uporczywe.
* Giętkość - Niepodważalną zaletą obecnej formy Noctisa jest fakt, że jest ono giętkie niczym ciało kota. Podczas kontrolowanego upadku z (rozsądnej) wysokości potrafi bezpiecznie wylądować na czterech łapach. Umie także przecisnąć się przez wąskie szczeliny i spać w rozmaitych kocich pozycjach.
* Łapy - Trudno jest je porównać do łap jakiegokolwiek bardziej znanego zwierzęcia. Dolne kończyny są na tyle specyficzne, że nie tylko mają świetnie rozwinięte stawy skokowe, ale także posiadają palec przeciwstawny, który przy większej wprawie umożliwia nawet ich posiadaczowi chwytanie obiektów.
v Nabyte v
* Posługiwanie się bronią - Konkretnie włócznią oraz sztyletami.
* Walka wręcz - Nauczyciele w Akademii wkładali duży nacisk na opanowanie tej podstawowej umiejętności.
* Tropienie - O ile nie został specjalnie przeszkolony w tym zakresie, wrażliwy na zapachy nos i własne doświadczenie w rozróżnianiu woni pomagają mu skutecznie tropić zarówno zwierzynę, jak i osoby, z których zapachem został zapoznany (w sposób bezpośredni jak i poprzez zapach pozostawiony np. na płótnie).
* Wspinaczka - Noctis pod tym względem niemal nie ma sobie równych. Świetny zmysł orientacji, utrzymywania równowagi oraz prędkość reakcji i anatomia łap pozwalają mu na szybkie i zwinne przemieszczanie się zarówno w przestrzeni zabudowanej jak i zalesionej. Skakanie z gałęzi na gałąź lub wspinaczka na pozornie gładki słup nie jest dla niego większym problemem. Posiada zręczność wiewiórki.
* Akrobatyka - Noctis chcąc zrównoważyć zdolności walki swoje i brata, postanowił wyszkolić swoje ciało w zakresie akrobatyki. Posiada trzy niezbędne cechy - siłę, równowagę oraz gibkość.
* Parkour - Nie należy mylić go z akrobatyką. Parkour umożliwia mu zwinne przemieszczanie się w jak najkrótszym czasie z punktu a do punktu b. Tyczy się to zarówno w biegu na ziemi, jak i wspinaczce.
v Podstawowe v
* Szybkie czytanie.
* Obycie w kontaktach ze zwierzętami - Noctis będąc niejako połączeniem kilku cech zwierząt ma naturalną zdolność do odczytywania intencji zwierząt na podstawie wydawanych przez nich dźwięków, mowy ciała lub też spojrzenia.

• Broń: Poza naturalnym uzbrojeniem jest w posiadaniu dwóch sztyletów oraz włóczni. W czasie wykonywania zleceń ma możliwość posługiwania się sprzętem oraz technologią zapewnianą mu przez SDT bądź innych zleceniodawców.


• Pozostałe przedmioty: Dużo czyta, więc nieraz w wolnym czasie jest w posiadaniu książki. Poza książką często jest w posiadaniu swego oddanego niewolnika - Grimmwraitha.

Ace Wintermyth urodził się na ziemiach Królestwa Atlasu, jako drugi syn znanego i powszechnie szanowanego rodu Wintermyth. Pierwszym z potomków był o rok starszy Uther, który już od najmłodszych lat stał się wzorem dla młodego Wintermytha. Rodzice braci pełnili funkcję oficerów armii, co miało znaczący wpływ na wychowanie oraz kształtowane poglądy rodzeństwa. Panowała duża dyscyplina, aczkolwiek nie przyciemniała ona miłości jaką darzony był Ace i jego brat.
Chłopak od samego początku miał możliwość rozwijania własnych marzeń i poniekąd wyznaczania sobie własnej ścieżki, jednakże to Uther był jego autorytetem i chłopiec chciał być taki sam jak on. Kruczowłosy podziwiał jego zdolności oraz wiedzę, choć niewątpliwą przeszkodą były ich odmienne zainteresowania. Podczas gdy brat skupiał się na walce i sporcie, Ace w głównej mierze rozwijał swój umysł, w wolnych chwilach czytając najrozmaitsze książki i w ciszy obserwując ludzi oraz przyrodę.
Czerpał dużą satysfakcję z pracy i nie przepadał za bezmyślnym traceniem czasu. Zdawać się mogło, że od samego początku był zamknięty w sobie i zawsze siedział gdzieś na uboczu. W rzeczywistości jednak łączyło go z bratem coś, co zawsze odrywało go od ksiąg oraz obowiązków - mianowicie młodzieńcza żądza przygód i chęć poznawania otaczającego ich świata. Niezliczone wyprawy braci często kończyły się kłopotami, z którymi musieli stawić czoła i dzięki którym nabywali doświadczenia. Otwarty świat i niezależność zawsze go fascynowały i były jednym ze sposobów, dzięki którym mógł poczuć się jak bohater z czytanych przez niego powieści.
Primary Combat School była wspólną decyzją rodzeństwa. Obaj mieli jeden cel i pragnęli pomagać ludziom, likwidując powszechne zagrożenie jakim były grimmy. Od początku nauki Ace sprawiał wrażenie dużo dojrzalszego od rówieśników, jednak nigdy nie uważał się przy tym za lepszego. Wielu widziało w nim potencjał, w tym jego brat, natomiast inni uważali go za dziwaka lub nawet aroganta, który nie widział niczego poza czubkiem własnego nosa. Chłopak świetnie radził sobie w walkach, jednak gorzej miały się relacje z innymi uczniami, ponieważ Ace zawsze robił wszystko w pojedynkę, a wyjątek od tej reguły stanowił jedynie jego brat.
Z czasem ambicje kruczowłosego stawały się jego obsesją. Po wstąpieniu do Akademii Atlasu wówczas siedemnastoletni Ace Wintermyst każdą wolną chwilę poświęcał na doskonalenie swoich umiejętności, szybko zdając sobie sprawę, że samym intelektem nie podoła stawianym wymaganiom. Wzmożony trening negatywnie wpłynął na jego organizm. Często pracował ponad swoje siły, przychodził niewyspany na zajęcia, nieraz zapominając nawet zabrać ze sobą drugie śniadanie. Zmartwiony Uther, który również uczęszczał do tej Akademii nie mógł być obojętny na taki stan rzeczy, więc z własnej inicjatywy organizował szalone wyprawy w poszukiwaniu wrażeń i nowych wyzwań, bez jakiegokolwiek nadzoru i reguł. Miało to pomóc Ace'owi choć na chwilę zapomnieć o nauce i poprawić jego samopoczucie, szlifując przy okazji jego umiejętności poprzez zabawę. Faktycznie bardzo mu to pomogło i dzięki wsparciu brata kruczowłosy odzyskał formę.
Wyniki młodego Wintermysta ponownie się polepszyły oraz poprawiły się jego relacje z innymi. Młodzieniec brał udział w wewnętrznych turniejach, na których osiągał zadowalające rezultaty. Wspaniale prezentował swoje umiejętności i dzięki nim zyskiwał popularność. O ile nie zależało mu na sławie, pragnął przynieść dumę swojej rodzinie i było to jego największe marzenie.
Okrutne zrządzenie losu sprawiło jednak, że podczas jednego z turniejów, w których Noctis był członkiem jednej z pięciu czteroosobowych drużyn miał miejsce poważny wypadek. W trakcie walk uaktywniła się uśpiona moc rodziny Wintermyst i Noctis na oczach tłumu zaczął przemieniać się w bestię, w panice tracąc kontrolę nad swoim umysłem oraz ciałem. Ogromne i dotąd uśpione pokłady nieznanej energii niemal rozrywały go od środka, wywołując niewyobrażalny ból. W trakcie przemiany Noctis zaczął ranić swoich towarzyszy, lecz zanim ktokolwiek zdążył zainterweniować, Ace upadł bezwładnie na ziemię i jak się później okazało zapadł w dwutygodniową śpiączkę.
Po wybudzeniu się w szpitalu dowiedział się, co zaszło na turnieju. W tym czasie odwiedzała go rodzina oraz przyjaciele z drużyny, którzy podczas incydentu nie odnieśli poważniejszych obrażeń i nie byli źli na towarzysza za to, co się stało. Noctis szybko przekonał się, że nie jest w stanie samodzielnie odzyskać dawnej ludzkiej postaci i został uwięziony w formie bestii.
Z myślą o bezpieczeństwie członków drużyny oraz pozostałych uczniów a także ze świadomością utraty zaufania otoczenia, Noctis po opuszczeniu szpitala postanowił wypisać się z Akademii i rozpocząć samodzielną naukę. Incydent z turnieju ponowił jego problemy z pracą zespołową i z relacjami międzyludzkimi, czyniąc go jeszcze bardziej zamkniętym w sobie.
Po powrocie do domu nie był w stanie spoglądać rodzinie w oczy, niejednokrotnie wychodził bez słowa i praktycznie nikt nie wiedział, co w tym czasie robił ani gdzie przebywał. Od tamtej pory rodzinne obiady często odbywały się bez jego udziału, a wolne miejsce przy stole przy którym zawsze czekał ciepły posiłek rzadko doczekało się pojawienia młodszego Wintermysta.
Brat doskonale wiedział, że Ace nie potrafił zaakceptować swojego nowego wyglądu i to było główną przyczyną jego dziwnego zachowania. Jak się potem okazało, Uther od dłuższego czasu skrywał pewien sekret, który od dawna chciał ujawnić Noctisowi i uznał, że to był najlepszy moment. Miał pewien plan.
Noctis tamtego dnia przebywał w swoim pokoju, od dwóch godzin nieprzerwanie czytając książkę. Był tak skupiony na czytaniu, że nie usłyszał zbliżającego się zagrożenia ani momentu uchylenia drzwi. Nim się zorientował, został oblany wiadrem lodowatej wody, która nie pozostawiła nawet jednego suchego włosa na pokrytym dotąd aksamitnym futrem osobniku. Wściekły Noctis od razu zrozumiał, że był to kolejny z żartów brata i zamierzał jak najszybciej dać mu nauczkę. Rozpoczął się pościg, który zakończył się w momencie, gdy obaj dotarli na salę treningową. Tam Uther został przewrócony na plecy, a mokry i rozgniewany Noctis już unosił rękę nad jego twarzą, morderczo eksponując ostre pazury. Starszy brat jednak przekonał go, by pozwolił mu coś pokazać, aby potem Noctis mógł kontynuować, gdyby po tym jednak nie zmienił zdania. Ace dał mu szansę, uwalniając go. Właśnie wtedy Uther Wintermyst na jego oczach przemienił się w bestię podobną do niego. Te same kolory, te same ślepia. Stał się bezskrzydłym antropomorficznym smokiem, wprawiając Noctisa w osłupienie. Jak się okazało - starszy brat również nosił na sobie brzemię bestii, choć w przeciwieństwie do młodszego potrafił odzyskiwać ludzką postać. To jednak wystarczyło, by początkowa złość zastąpiona potem szokiem prędko przemieniła się w ogromną radość, która przywróciła szczęście młodego Wintermysta. Od tamtej pory wiedział, że nie był z tym sam i że miał wsparcie rodzonego brata, który potrafił go zrozumieć bardziej niż ktokolwiek inny. Tamten wyjątkowy dzień zakończył się na wspólnych i beztroskich wygłupach, dokładnie takich samych jak dawniej. Na pysku Noctisa ponownie mógł zagościć uśmiech i wróciła mu radość z życia.
Wkrótce po tym wydarzeniu Ace otrzymał od Uthera informację, że po zakończeniu nauki przez brata otrzymają pracę. Kiedy brat ukończył Akademię obaj podpisali kontrakt z prywatną firmą STD, która jest ich pracodawcą. Dzięki niej otrzymują zlecenia od rządów poszczególnych królestw, pełniąc między innymi funkcję łowców. Od tamtej pory niemal bezustannie przemierzają świat, wykonując zlecenia oraz poznając nowe zakątki królestw. Często przy tym pomagają mniejszym wioskom, których nie stać na wynajęcie łowców do walki z grasującymi Grimmami bądź innymi problemami i w ten oto sposób dumnie noszą nazwisko Wintermyst, walcząc razem ramię w ramię.

• 1. Czasami przesadnie dba o swoje futro. Zmoczenie lub niezamierzone ubrudzenie go często wywołuje u niego irytację.


• 2. Jego krew posiada niebieską barwę oraz emanuje jasnym światłem identycznym do barwy aury. Gdy krew zaczyna krzepnąć, poświata powoli zanika. Co ciekawe siła świecenia zależy od jego stanu zdrowia i jeśli cieknąca krew z rany emanuje słabą poświatą, Noctis jest osłabiony bądź poważnie ranny. Oprócz tej nietypowej właściwości, krew srebrnookiego nie różni się niczym od ludzkiej i nie jest ona toksyczna.


• 3. Lubi muzykę klasyczną


• 4. Choć na pierwszy rzut oka przypomina psowatego, wiele jego zachowań można przypisać kotowatym, między innymi umiejętność wdrapywania się na drzewa, machanie ogonem w stresujących sytuacjach, syczenie oraz częstsze korzystanie z pazurów niż z kłów.


• 5. Mimo zwierzęcej aparycji, Noctis nie przepada za surowym mięsem. O ile smak mu nie przeszkadza, jedzenie surowego mięsa uważa za dość prymitywne.


• 6. Gdy czuje się dobrze i bezpiecznie, zdarza mu się mruczeć niczym domowy pieszczoch. Zwykle robi to nieświadomie w trakcie odpoczynku, aczkolwiek w obecności bliskiej osoby nie stroni od otwartego okazywania zadowolenia w taki sposób.


• 7. Jest właścicielem czarnego kota z pięknymi zielonymi oczami, którego kiedyś przygarnął podczas misji.


• 8. Nie przepada za sytuacjami, gdy nieznajoma osoba próbuje go pogłaskać. Wyjątek stanowią dzieci, do których Noctis ma wręcz anielską cierpliwość.